آیا مدرنیته آینده موعودی است که ایرانیان روزی روزگاری به آن دست خواهند یافت؟ آیا مدرنیته سیاسی قله ای است که – مطابق نظرات پیشگویان تئوری مدرنیزاسیون – بناست در آینده ای نامعلوم آن را فتح کنیم؟ آیا تاریخ معاصر ایران رونوشتی است تکراری از سر گذشت ملت های «پیشرو»؟ یا ایران سرزمینی است یگانه که سرنوشت مردمانش خلاف دیگر ملت هاست؟ نویسنده کتاب حاضر کوشیده است با بازخوانی روایت نهضت مشروطه و ظهور دولت پهلوی پاسخ هایی برای چنین پرسش هایی بیابد. نقد رویکردهای جریان غالب جامعه شناسی به تاریخ معاصر ایران در این کتاب راهی را برای جستجوی نظریه های بدیل گشوده است و نویسنده با پیشنهاد چارچوب تحلیل چندسطحی مدرنیته کوشیده است مدرنیته سیاسی را در ایران همزمان به عنوان فرایندی بومی و جهانی تحلیل کند. چاره جویی های خلاقانه ایرانیان در مواجهه با دشواری های سیاسی مقطع تاریخی مورد نظر کتاب، عناصر اصلی مسیری است که می توان آن را مدرنیته سیاسی ایرانی نامید؛ مسیری خاص در فضای مدرنیته های چندگانه جهانی.