تعدادی از شعرهای مجموعه باران برای تو می بارد حدودِ 10 سال قبل نوشته شده‌اند و حس و حال همان سال‌ها را با خود دارند. سال‌هایى که گل‌سرخ و نامه و نگاه، معناى دیگرى داشتند. عشقِ هم‌نسلان من در لانگ‌شات تجربه مى‌شد و مثل عشق‌هاى امروزى، به چشم برهم‌زدنى و ـ به قول شاملوى بزرگ ـ با متأسفم گفتنى فراموش نمى‌شد.

این مجموعه براى من شبیه عکسى در آلبوم قدیمى سال‌هاى نوجوانى‌ست. شاید مُدل موهایم، یا نوع لباس پوشیدنم در عکس، امروز برایم غریبه باشد اما این باعث نمى‌شود عکس را پنهان کنم و دوستش نداشته باشم. این شعرها مربوط به دوره‌اى از زنده‌گى منند که در آن، همه چیز ساده‌تر بود و خلاصه‌تر. جهان، به کوتاهى یک خیابان بود و دیدن یا ندیدن نگاهى آشنا، خوشى یا ناخوشى هر روز را مشخص مى‌کرد.